tuczyć — ndk VIb, tuczyćczę, tuczyćczysz, tucz, tuczyćczył, tuczyćczony 1. «karmić intensywnie zwierzęta gospodarskie treściwym pokarmem w celu uzyskania przyrostu mięsa i tłuszczu» Tuczyć drób, świnie. Tuczyć świnie ziemniakami. Gęsi tuczone na owsie. □… … Słownik języka polskiego
tuczyć się – utuczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: zwiększać wagę ciała, obrastając w mięso, tłuszcz; paść się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drób tuczył się na farmie. Wieprzek szybko się utuczył. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… … Słownik języka polskiego
indyczka — ż III, CMs. indyczkaczce; lm D. indyczkaczek «samica indyka» Hodowla indyczek. Tuczyć indyczki. Indyczka wyprowadza stadko indycząt … Słownik języka polskiego
karmić — ndk VIa, karmićmię, karmićmisz, karm, karmićmił, karmićmiony 1. «o kobietach lub o samicach niektórych ssaków: żywić potomstwo własnym mlekiem» Karmić niemowlę piersią. Kotka karmi swe młode. 2. «dawać jeść, dostarczać pożywienia, żywić; tuczyć»… … Słownik języka polskiego
paść — I → padać II ndk XI, pasę, pasiesz, paś, pasł, pasła, paśli, pasiony 1. «pilnować bydła, owiec itp. na pastwisku» Paść gęsi, krowy. ◊ posp. Świń z tobą (z nim itp.) nie pasłem «nie ma powodu do poufałości, nie znamy się dostatecznie» 2. «dawać… … Słownik języka polskiego
prosiak — m III, DB. a, N. prosiakkiem; lm M. i «małe świni; prosię» Tuczyć prosiaki na sprzedaż. przen. «ktoś nieporządny; niechluj» … Słownik języka polskiego
świnia — ż I, DCMs. świniani; lm D. świń 1. «Sus (domesticus), zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, hodowane prawie na całym świecie, głównie dla mięsa i tłuszczu; pochodzi od dzika, udomowione przed kilkoma tysiącami lat» Świnia domowa. Świnia… … Słownik języka polskiego
tuczenie — n I rzecz. od tuczyć … Słownik języka polskiego
wieprzek — m III, DB. wieprzekrzka, N. wieprzekrzkiem; lm M. wieprzekrzki «młody wieprz; duże, podchowane prosię» Tuczyć wieprzka … Słownik języka polskiego
